Özledim hem de çok özledim...

“Özledim hem de çok özledim...
Özledim. Söyleyeceklerim bu kadar; kısa ve derin."

 Cemal Süreya

Evet, ben de özledim: Fark yaratmaya çalışanları izlemekten yorulduğum için sıkıldım; sıkılmamayı özledim. Ne iş yaptıklarıyla övünenleri dinledikçe, sessizliği özledim. Akıma uygun giyinen ve elinde midilli sokakta gezenleri duydukça, yalnızlığı özledim. Toplum kuralları ve genel ahlaka aykırı davrananları izledikçe, onur kelimesini özledim... Savaş, kargaşa, kavga, gürültü, ölüm haberlerini duydukça, sakin ve dingin bir dünyayı özledim... Çalanı, çırpanı, başkasının malına ve hakkına el uzatanları anlattıkları zaman, dürüstlük kelimesini özledim. Doğanın katledilişini gördükçe kıymet bilen ve kendinden sonra gelecek olan nesli düşünen insanları özledim. Kendinden başka hiçbir canlıya dünyasında yer olmayan sığ insanlara rastladıkça, bütüne saygı duyan toplumu özledim. Kardeşçe yaşamanın kıymetini bilmeyip birbirini kıranları izledikçe, sevgi kelimesinin anlamını özledim. Her duyduğuna inanan, her anlatılana kanan, verilen aklı kıt kanaat kullananlarla karşılaştıkça, yaratıcılık ve zekâ kelimelerinin anlamlarını özledim. Bunun yanı sıra aptallık kelimesinin hayatımızda kapladığı yerin genişlediğini hissettikçe, dar alanları özledim... Özledim. İnsan olmanın vasıflarını unutanları gördükçe, insanı insan yapan duyguları özledim. Hem de çok özledim.

İşte bu yüzden "farkında olmayı" seçtim.

Sevgiyle kalın

Sy